Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne (potocznie nazywane reedukacją)
zajęcia te organizuje się dla uczniów, u których stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się tj. dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia oraz dla uczniów z ryzyka dysleksji.
Celem zajęć jest stymulowanie rozwoju funkcji psychomotorycznych, a w szczególności:
- funkcji wzrokowej i orientacji przestrzennej,
- funkcji słuchowej,
- funkcji kinestetyczno-ruchowej.
Podstawą planowanych z dzieckiem zajęć jest diagnoza zawarta w opinii psychologiczno-pedagogicznej, która określa objawy i przyczyny trudności szkolnych dziecka. Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne odbywają się w małych grupach od 2 do 5 osób. Każdy uczeń szkoły posiadający opinię z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej stwierdzającą specyficzne trudności w nauce jest objęty opieką terapeutyczną. Pracę terapeuty wspierają rodzice, którzy również w domu wykonują ćwiczenia zalecone przez nauczyciela. Osobą prowadzącą zajęcia w naszej szkole jest pedagog terapeuta mgr Małgorzata Ciesielska.
Kto może korzystać z zajęć korekcyjno-kompensacyjnych?
W klasach 1-3 z zajęć KK(korekcyjno-kompensacyjnych) mogą korzystać dzieci z trudnościami w nauce oraz z ryzykiem dysleksji. W klasach 4-6 w zajęciach mogą uczestniczyć dzieci z opinią poradni psychologiczno-pedagogicznej stwierdzającą dysleksję rozwojową.
Co dziecko robi na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych?
Dziecko przede wszystkim ćwiczy zaburzone funkcje. Zajęcia KK nie są miejscem na powtarzanie materiału z lekcji. Aby pomóc dziecku z dysleksją nie wystarczy powtarzać wiadomości. Trzeba dotknąć przyczyn dysleksji. Samo „wkuwanie” wiadomości jest „leczeniem objawowym”, a problem nadal pozostaje. Jeśli zatem dziecko ma np. problem z analizą i syntezą słuchową (objawia się to myleniem głosek podobnych słuchowo tj. k-g, p-b, s-z itd.) należy ćwiczyć słuch dziecka w taki sposób, aby potrafiło rozróżniać poszczególne głoski.
Kilka słów o dysleksji
Dysleksja rozwojowa oznacza specyficzne trudności w nauce czytania i/lub pisania. Trudności te są uwarunkowane konstytucjonalnie i występują mimo stosowania odpowiednich metod nauczania u dzieci o prawidłowym rozwoju intelektualnym, bez deficytów sensorycznych (wad wzroku i słuchu) i wychowywanych w sprzyjających warunkach społeczno-kulturowych. Dysleksja nie zaburza zdolności rozumowania, rozwiązywania problemów, tworzenia pojęć i krytycznego myślenia.
Rodzaje zaburzeń
Dysleksja – rozumiana jako trudności w czytaniu, przejawiające się zaburzeniami tempa i techniki czytania, jak i stopnia rozumienia treści.
Dysortografia – czyli trudności z opanowaniem poprawnej pisowni. Żeby można było stwierdzić dysortografię trzeba sprawdzić, czy dziecko popełnia błędy ortograficzne mimo dobrej znajomości zasad pisowni. U dzieci popełniających błędy ortograficzne i nie znających zasad pisowni trudno mówić o dysortografii.
Dysgrafia – czyli niski poziom graficzny pisma (potocznie mówimy, że dziecko brzydko pisze). Litery pisane przez dziecko są koślawe, różnej wielkości i często lądują na niewłaściwej wysokości. Praktycznie wszystkie dzieci zaczynające pisać popełniają tego typu błędy, więc występowanie ich w pierwszym zeszycie nie stanowi podstawy do obaw. Problem pojawia się, gdy błędy utrzymują się mimo upływu czasu.
Dyskalkulia – czyli problemy w matematyce. Dzieci z dyskalkulią mają zwykle kłopoty z pojęciem liczby, porównywaniem liczebności zbiorów, ocenianiem co jest większe a co mniejsze i tak dalej.
Przyczyny dysleksji
Przyczyny dysleksji nie zostały jeszcze dokładnie zbadane. Wielu naukowców wymienia jako dwie najważniejsze:
- spowolnienie dojrzewania centralnego układu nerwowego,
- uszkodzenia struktury, okolic mózgu odpowiedzialnych za czynności czytania i pisania w wyniku oddziaływania czynników patogennych w okresie okołoporodowym.